รศ.ดร.วินัย ดะห์ลัน ผู้อำนวยการศูนย์วิทยาศาสตร์ฮาลาล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เขียนบทความ เรื่อง ผลิตภัณฑ์จากหมู ที่พบในชีวิตประจำวัน ระบุว่า คริสเตียน เมนเดอร์ตสมา (Christien Meindertsma) สาวชาวดัทช์เป็นนักวิจัยด้านสังคมวิทยาใช้เวลาสามปีตั้งแต่ปี 2009-2011 ค้นคว้าวิจัยเรื่องเดียวคือ “สุกร” หรือหมูเพราะอยากรู้ว่าหมูนั้นนอกจากจะนำไปบริโภคอย่างที่นิยมทำกันแล้วไม่ ว่าจะเป็นเนื้อ ไขมัน คอ ขา หัว หู เครื่องใน ยังมีอะไรอีกที่สามารถนำชิ้นส่วนของหมูไปใช้ให้เป็นประโยชน์ได้บ้าง ปรากฏว่าเธอพบ 185 ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตขึ้นจากหมู
เธอเขียนหนังสือขึ้นมาหนึ่งเล่มชื่อ Pig 05049 บรรยายถึงผลิตภัณฑ์ที่ผลิตขึ้นมาจากชิ้นส่วนของหมู ลองไปดูกันดีกว่าว่ามีอะไรบ้าง เอาพอเป็นตัวอย่างก็แล้วกัน
สบู่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสบู่ที่ผิวเป็นมันคล้ายมุก, แชมพู, ครีมต่อต้านริ้วรอย, โลชั่นบำรุงผิว, ยาสีฟัน, แปรงปัดเค้ก, คอนกรีตชนิดเบาบางชนิดผสมกระดูกหมูลงไปด้วย, ผ้าเบรกรถไฟโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มาจากเยอรมนีที่มีการผสมเถ้ากระดูกหมู, ชีสเค้กและขนมประเภทมูสช็อคโกแลต, ทีรามิสุ, พุดดิ้งวานิลลามีการผสมเจลาตินจากหนังหมู, เครื่องกระเบื้องที่เรียกว่าไชน่าแวร์, สีทาบ้านสำหรับพื้นผิว, กระดาษทรายกาวบางชนิดมีการผสมกระดูกหมูป่น, พู่กันจากขนหมู
สเต้กเนื้อวัวบางชนิดที่แช่แข็งมีการนำเศษเนื้อวัวที่ใช้เยื่อหรือไฟบรินจาก เลือดหมูทำหน้าที่เป็นกาวเชื่อมให้เนื้อติดกัน, สเต้กปลาทูน่าหรือสเต้กหอยสแคลลอปมีการใช้ไฟบรินหมูเป็นกาวเชื่อมทำให้เห็น เป็นชิ้นใหญ่, เบียร์ ไวน์หรือแม้กระทั่งน้ำผลไม้ที่กรองเอาความขุ่นออกโดยตัวกรองที่เป็นเจลาติน จากหมู,
สารฮีโมโกลบินในเลือดหมูเป็นตัวกรองสารบางชนิดทางบริษัทผลิตบุหรี่บางแห่ง จึงใส่ฮีโมโกลบินหมูลงในไส้กรองบุหรี่, คอลลาเจนหมูใช้ในผลิตภัณฑ์สำหรับฉีดเพื่อแก้ไขรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าและ ผิวหนัง, กระสุนบางประเภทมีการผสมคอลลาเจนหมูไว้ด้วย, ผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์อย่างเช่นลิ้นหัวใจ ยังมีอีกมากมายที่ใช้ผลิตภัณฑ์จากหมู
เขียนให้ระวังกันไว้ไม่ได้ตั้งใจจะให้กลัว!
