ประเทศกูมี กลายเป็นเพลงที่ดังชั่วข้ามคืน แค่ครึ่งวัน หลังจาก’ศรีวราห์’ ยอดวิวมากกว่า 2 ล้าน ทำสถิติแซง เพลงดังๆหลายเพลง
เพลง “ประเทศกูมี” เผยแพร่ทางเว็บไซต์ยูทูปตั้งแต่วันที่ 22 ตุลาคม 2561 แต่ยอดวิวมาพุ่งกระฉูดในวันที่ 26 ตุลาคม 2561 หลังจากที่รองนายกฯ ตลอดจนพล.ต.อ.ศรีวราห์ รังสิพรามณกุล รอง ผบ.ตร. แแกมาจะดำเนินคดี กระแส ได้พุ่งสูง เวลา 11.00 น. มีผู้เข้าชมประมาณ 800,000 ครั้ง ใน 2 ชั่วโมง พุ่งกว่า 1 ล้านวิว และเพิ่มสูงขึ้นเกิน 2,000,000 ครั้งในเวลา 19.00 น. ของวันเดียวกัน เวลา 22.30 น. พุ่งสูงเกิน 3.5 ล้าน
เนื้อหา “ประเทศกูมี” ว่าด้วยการนำข้อเท็จจริงของสังคมการเมืองไทยร่วมสมัยมาร้อยเรียงเป็นบทเพลง โดยขับร้องออกมาในสไตล์ Rap กล่าวได้ว่าเพลง “ประเทศกูมี” นั้นเปิดบาดแผลของสังคมไทยที่พยายามซุกซ่อนมานานกว่าสี่ปี ไม่ว่าจะเป็นการแบ่งแยกขั้วทางการเมือง การใช้ความรุนแรงสลายการชุมนุม การบังคับใช้กฎหมายอย่างไม่เป็นธรรมและการจำกัดเสรีภาพของประชาชน รวมถึงเสียดสีผู้มีอำนาจ นอกจากนี้บรรยากาศในมิวสิควิดีโอยังปรากฏภาพคล้ายเหตุการณ์นองเลือด 6 ตุลา 2519 อีกด้วย
.
แม้เนื้อหาเพลงไม่ได้กล่าวถึงคสช.หรือระบุชื่อบุคคลหนึ่งบุคคลใดโดยตรง แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า บางเนื้อความก็เป็นข้อเท็จจริงที่มีการถกเถียงในสังคมและสร้างความหวั่นไหวต่อคสช.มาตลอด
เนื้อร้องประเทศกูมี
ประเทศที่เสือดำหน้าคะมำเพราะไรเฟิล/
ประเทศที่พล่ามแต่ศีลธรรมแต่อาชญากรรมสูงกว่าไอเฟล/
ประเทศที่กฏหมายไม่สู้พระธรรมหรือไบเบิล/
ประเทศที่คนดีๆมีไม่สดุดีเป็นไอดอล/
ประเทศที่ตุลาการมีบ้านพักบนอุทยาน/
ประเทศที่ใจกลางกรุงกลายเป็นทุ่งสังหาร/
ประเทศที่ผู้นำทานอิฐทานปูนเป็นของหวาน/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
ประเทศไร้คอรัปชั่นที่ไม่มีการตรวจสอบ/
ประเทศที่นาฬิกา รมต เป็นของศพ/
ประเทศที่มีสภาเป็นห้องนั่งเล่นของนักรบ/
ประเทศที่เขียนรัฐธรรมนูญให้กองทัพใช้ตีนลบ/
ประเทศที่ศิลปินวางท่าเป็นขบถ/
ประเทศที่ขบถเจออำนาจรัฐแล้วหัวหด/
ประเทศที่ขบถเดินตามรัฐเป็นฝูงมด/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
ประเทศที่มีคนใส่สูทเวลาที่เค้าพูดปากเค้าว่าแล้วตาขยิบ/
คนจนวิ่งตามนโยบาย ต้องตายเพราะไม่มีบัตรสามสิบ/
ประเทศที่รวยอำนาจเลยจับเสือปาดอย่างกับปลาดิบ/
จับมือใครดมไม่ได้ ก็เอาเป็นว่างั้นกูไม่ผิด/
ประเทศที่ฆ่าคนตายถ้ามีเงินก็ช่วยคดี/
ประเทศที่กฎยืดได้ซะยิ่งกว่าแขนลูฟี่/
คนแสร้งพูดจงทำดี จงทำดี/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
ประเทศที่ปลายกระบอก คอยจ่อที่ปลายกระเดือก/
ประเทศที่บอกเสรี แต่ดันไม่มีสิทธิเลือก/
ประเทศที่ด่าไม่ได้ ทั้งๆที่ติดที่ปลายเหงือก/
ประเทศที่สิ่งที่มึงทำ ผู้นำจะส่องตามเสือก/
ประเทศที่อธิปไตย ถูกยึดไว้โดยคนสถุน/
ประเทศที่มึงต้องเลือกจะอมความจริง หรืออมกระสุน/
ประเทศที่ขุนกินเบี้ย มีเหี้ยไล่ยิงเป็นฝูง/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
……………………………………………………….
ประเทศที่รัฐบาลไม่มีใครกล้าลบหลู่/
ประเทศที่มีกฎหมายไว้ให้ตำรวจข่มขู่/
ประเทศที่คนมีความคิดต้องพากันแสร้งว่าหลับอยู่/
หรือถ้ามึงไม่อยากอยู่ถ้าเกิดเค้าบังคับมึงก็ต้องอยู่/
ประเทศที่คนไม่อ่านหนังสือโดยเฉพาะผู้นำ/
ประเทศที่บอกให้อยู่เฉยๆถ้าไม่อยากนอนเรือนจำ/
ประเทศที่คนมียศทุจริตแค่ไหนก็รอดทั้งวัน/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
ประเทศที่พรรคการเมือง แม่งเสือก แบ่งเป็นสองขั้ว/
ประเทศที่พลเมือง ในเมือง แม่งถูกแบ่งเป็นสองข้าง/
ประเทศที่คนแม่งตาย ตาย ตายในม็อปทั้งสองขั้ว/
ประเทศที่คนแม่งกลัว กลัว กลัวทหารกันทั้งสองข้าง/
ประเทศที่4ปี แล้ว ไอ้สัด แม่งยังไม่เลือกตั้ง/
ประเทศที่เสรี ไอ้สัด แม่งบอกว่ากูแม่งเลือกได้
ประเทศที่เลือกนายก ต้องให้ทหารมาเลือกให้/
ประเทศกูมี… ประเทศกูมี…/
ประเทศที่งบประมาณ เกินค่าประมาณ/
ประเทศที่อุกฉกรรจ์ มีเงินคอยซุกตามบ้านข้าราชการ/
เป็นประเทศที่ผู้นำ ค่อนข้างจะน่ารำคาน/
ประเทศที่มีกฎหมาย แต่ใช้ปืนกลล้มหน้ากระดาน/
ประเทศที่คนยังสุขสำราญ แต่ใช้ชีวิตอยู่ในกะลา/
4 ปีผ่านไปภายใต้บาทา ไม่มีใครเดินข้างในสภา/
ประเทศที่แม่งน่าเอือมระอา ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ดี/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
ประเทศที่มีทุกสิ่งยกเว้นหนึ่งสิ่งคือ สามัญสำนึก/
ขับเคลื่อนฟันเฟืองด้วยเงินตรา เหมือนเป็นคาถาสารพัดนึก/
เนิ่นนานจนตกผลึกอัดแน่นเป็นเพชรที่ส่งประกายความชั่ว/
บูชากันเป็นฝูงลิง ประหนึ่งแท่งศิลาของความเห็นแก่ตัว/
มัวเมาจนไร้สมอง ที่โง่เขลาจนไร้การตอบสนอง/
เพิกเฉยต่อความถูกต้อง ปล่อยให้สัตว์ชั่ว เนิ่นนานยิ่งหยิ่งผยอง/
ปกครองทุกสิ่งด้วยความมืด และความกลัว/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
……………………………………………………….
ประเทศที่ดีจังแบบโคตรจะจีรัง/
รุงโรจน์ไม่ยั่งยืนโดนรัฐเอาเปรียบมีคนที่เกลียดจนร่ำลือ/
ประเทศโดนคว่ำบาตรและมีคนลำบากทุกย่านเดิน/
ประเทศในร่างมารมีรัฐประหารต้องทนและกล้ำกลืน/
ประเทศที่ลั่นปืนใส่ผู้ชุมนุมในค่ำคืน/
ประเทศออกฏหมาย แต่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ฉิบหายแล้วบ้านเมือง/
ประเทศที่ตั้งตาขยายพันธุ์แดกงบไปมากเปลือง/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
ประเทศที่มีความสามารถเสกกฎหมายกลายเป็นข้ออ้าง/
ประเทศที่ประชาชนแต่งกายด้วยความหวังเป็นท่อนบน และมีความจนเป็นท่อนล่าง/
ประเทศที่ดูแล้วเหมือนหูตึง จึงไม่ได้ยินประชาชนในช่องว่าง/
ประเทศที่ต่างคนก็ต่างบอก ต่างก็ชอบรับฟัง/
ประเทศที่เก่งบัญชีในข้อสอบ ต่างก็แย่งกันตอบ เพราะต่างชอบนับตัง/
ประเทศที่ใส่สัญญาหลอกๆเป็นกระสุน ลงกระบอก สร้างระบอบหลอกบอกให้รักมัน/
ประเทศที่แจกเก้าอี้เป็นคำตอบ คงดูออก เราชอบนั่งนับวัน/
ประเทศกูมี ประเทศกูมี/
