บ่อนงานศพ เป็นบ่อนวิ่งที่ได้รับการยอมรับ ในสังคมคน “เมืองสุราษฎร์” มีทุกหัวระแหง เกือบทุกบ้านเวลามีคนตาย จากนิสัยชอบเสี่ยงโชค จนติดพนันงอมแงม ทั้งหวยเบอร์ (ใต้ดิน) และ บ่อนงานศพ ได้กลายเป็นธุรกิจของคนบางคน โดยเฉพาะนักการเมืองท้องถิ่น จนกลายเป็นธุรกิจ ที่มีเครือข่ายครอบคลุมเกือบทั้งจังหวัด และ จังหวัดใกล้เคียง
บ่อนงานศพ เจ้าหน้าที่มัก เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ไม่สนใจมาจับกุม หรือ หากมา อาจเจอปฏิกริยาต่อต้านจากชาวบ้าน ว่างานศพก็จับ อะไรอย่างนี้ กินตามน้ำไปดีกว่า ได้งานและไม่ถูกด่า
บ่อนงานศพ มี ไฮโล ป๊อกเด้ง เป็นหลัก เครือข่ายผู้ทำธุรกิจ จะไปเจรจากับเจ้าของบ้านที่มีคนตาย ขอเปิดบ่อน เจ้าของบ้าน จะได้วันละประมาณ 10,000 บาท มีพิธี7วัน ก็ได้ 70,000 บาท คนเล่นก็คนใกล้บ้าน กับ ขาพนันที่ตามกันมา ทั้งขาประจำ ขาจร และ คนที่มาร่มงาสนศพ
เจ้ามือจะเป็นคนละคน กับ คนประมูลงาน เจ้ามือมีหลายคน สลับสับเปลี่ยนกันทำหน้าที่ 3 ชั่วโมง จะเปลี่ยนเจ้ามือหนึ่งครั้ง ไม่ว่าใครจะชนะหรือแพ้ ก็จะถูกเก็บค่าต๋ง จากเงินแทงแต่ละครั้ง เงินในกอง 1,000 บาท ก็จะเก็บไป 100 บาท วันหนึ่งๆ ก็หลายร้อยครั้ง ก็หลายหมื่นบาท
ประมาณกันว่า งานศพแต่ละงาน มีเงินหมุนเวียนหลายแสนบาท จากชาวบ้าน เจ้าของสวนยาง สวนปาล์ม แม่ค้าในตลาด ปีๆหนึ่งมีเงินหมุนเวียนทั้งจังหวัด ประมาณว่า หลายร้อยล้าน หรือ ระดับพันล้านบาท
เงินส่วนหนึ่งจ่ายเป็นส่วยให้กับ เจ้าหน้าที่ เดือนๆหนึ่ง หลายแสนบาท หรือ อาจถึงล้านบาท สำหรับ สถานีใหญ่ๆ
ธุรกิจนี้เครือข่ายใหญ่โตมาก นักการเมืองท้องถิ่นในสุราษฎร์ฯ ส่วนใหญ่ก็ป้วนเปี้ยนแถวงานศพ ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งเครือข่าย สายสัมพันธ์ทางการเมือง
ว่ากันว่า ตัวใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง เป็นนักการเมืองท้องถิ่น ประเภทใจถึงพึ่งได้ เพราะไม่ใช่เงินตัวเอง เงินชาวบ้าน จ่ายคืนให้ชาวบ้านบ้างเท่านั้นเอง อยากโง่ให้ผีพนันเข้าสิงเอง ก็ช่วยอะไรไม่ได้
นักการเมือง คนทีมีอาชีพใช่ว่า จะทำเงินได้มากมายอะไร แต่มีเงินหาเสียงหลายสิบล้าน ติดป้ายไปทั่วเมือง ไปงานศพแทบทุกงานช่วยทุกงาน ลงพื้นที่ล่วงหน้ามา 2 ปี โค้งสุดท้ายยังต้องทุ่มหนัก ประมาณกว่า 400-500 ล้านบาท ส่วนใหญ่ก็มาจากเงินบ่อนนี่แหละ
เครือข่ายนักการเมืองท้องถิ่นกำลังขยายไปสู่การเมืองระดับชาติ บ้านเราก็เป็นเช่นนี้แหละ ได้นายบ่อนเข้ามามีตำแหน่งทางการเมือง ไม่ต้องมีวิสัยทัศน์ เลิศ หรู อะไร เข้ามาหากินกับงบประมาณ
เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้!
