คำสั่ง ปิด วอยซ์ทีวี โดยใช้อำนาจ พรก.ฉุกเฉินฯ รวมถึงสื่ออื่นๆ ที่อยู่ซีกตรงข้ามรัฐบาล ไม่ว่าจะเป็น ประชาไท หรือ กลุ่ม แสตนดาร์ดฯ …เรื่องอย่างนี้ เกิดขึ้นมาแล้ว หลายครั้ง หลายครา …จนทำให้ หลายคนชินชา …แต่การคุกคามสื่อ ก็ยังไม่หมดไป…
วันนี้ มี “ข้อเขียน” หัวข้อ “ศัตรูของสื่อ” จาก คมปากกาของ “พญาไม้” มาฝาก ดังนี้
สมัยกรุงโรม หรือ สงครามคูเสด ใครยิง นกพิราบ ตกลงมาได้ ก็จะได้ความลับของฝ่ายตรงกันข้าม
สมัย สฤษดิ์ ธนะรัชต์ สยามรัฐ ของ คึกฤทธิ์ ปราโมช โดนพังแท่นพิมพ์
สมัย ถนอม-ประภาส ปิดด้วยการห้ามจำหน่ายจ่ายแจก
แต่ ณ บัดนี้ การสื่อสาร ไม่ว่าภาพหรือเสียง เดินทางด้วยความเร็วของแสง 3 แสนกิโลเมตรต่อวินาที หรือ 8.5 นาที ต่อ 150 ล้านกิโลเมตร
มีแต่สมองของ ฬ่อกับฬา ที่คิดว่า การสื่อสารเป็นสิ่งที่สามารถควบคุมได้
วอยส์ ทีวี ไม่ใช่สถานีโทรทัศน์ แบบที่ ฬ่อกับฬา เข้าใจ การสั่งปิดหรือควบคุม ไม่ว่าในรูปแบบใดๆเป็นเรื่องน่าขบขัน
เขา….สามารถส่ง…เรื่องราว …ผ่านไปต่างประเทศ แล้วให้คนในประเทศ รับเรื่องราวผ่านอุปกรณ์สารพัดได้อย่างไร้ขีดจำกัด
แต่ที่เสียหายมากกว่าในการใช้อำนาจอย่างปราศจากประโยชน์ คือ การสารภาพกับชาวโลกว่า ทุกอย่างที่สื่อรายงาน คือ เรื่องจริง
และเรื่องจริง คือความเป็นเผด็จการ และประจานความยุติธรรม อันเป็นรากเหง้า และ สันหลังของสังคมชาติ
ใครก็ตาม ที่กระทำการนี้ และหวังใช้อำนาจเช่นนี้เพื่อช่วย นายกรัฐมนตรี ซึ่งอาจจะประเมินได้ว่า เป็นความหวังดีประสงค์ร้าย หรือ ไร้เดียงสาทางการเมือง อย่างใดอย่างหนึ่ง
ใครก็ตาม ที่กระทำตามนี้ อธิบายได้อย่างดี ถึงความล้าหลังและไม่เท่าทันต่อ นวัตกรรมแห่งยุคสมัย และหากมีอำนาจมากมายในการบริหารราชการแผ่นดิน ก็น่าวิตกอย่างยิ่ง ต่ออนาคตของผู้คนบนแผ่นดินนั้น
ในยุคที่การสื่อสารล้าหลัง การปิดกั้นข้อมูลข่าวสาร ยังเป็นสิ่งเป็นไปไม่ได้
แล้วถึงวันนี้ เวลานี้ มันจะเป็นไปได้อย่างไร….
แล้วถึงวันนี้ เวลานี้ สื่อทั้งหลายจะขีดเส้นใต้ ใครคือศัตรูของสื่อ….???
