เมื่อลูกหลานอิสราเอลกลายเป็นยิว
บรรจง บินกาซัน
หลังสมัยของกษัตริย์โซโลมอน อาณาจักรอิสราเอลที่กษัตริย์เดวิดสร้างขึ้นได้แตกออกเป็นสองอาณาจักร คืออาณาจักรอิสราเอลและอาณาจักรยูดาห์ เมื่อเกิดความแตกแยก ความอ่อนแอจึงเกิดขึ้นและทำให้ทั้งสองอาณาจักรถูกรุกรานและทำลาย วิหารที่กษัตริย์โซโลมอนสร้างไว้เป็นศูนย์รวมใจของลูกหลานอิสราเอลผู้ศรัทธาในพระเจ้าบนเขาพระวิหาร(Temple Mount)ในเมืองเยรูซาเลมก็ถูกทำลายจนไม่เหลือซาก
หลังจากนั้น พวกลูกหลานอิสราเอลได้ตกเป็นทาสของคนต่างชาติอีกครั้งหนึ่งหลังจากที่เคยตกอยู่ในสภาพเช่นนี้มาแล้วในอียิปต์สมัยฟาโรห์
อย่างไรก็ตาม พวกลูกหลานอิสราเอลยังได้รับความโปรดปรานจากพระเจ้าอีกครั้งหนึ่งเมื่อกษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซียได้ปลดปล่อยพวกลูกหลานอิสราเอลและอนุญาตให้คนพวกนี้เดินทางกลับไปยังเมืองเยรูซาเล็ม ดังนั้น เมื่อกลับไปถึงมาตุภูมิเดิม พวกลูกหลานอิสราเอลจึงได้ร่วมกันสร้างวิหารหลังที่สองขึ้นมาบนที่ตั้งของวิหารหลังแรกที่โซโลมอนสร้างขึ้น
การถูกรุกรานและต้องตกเป็นทาสของคนชาติอื่นเป็นเวลานาน ทำให้พวกลูกหลานอิสราเอลสูญเสียคำสอนศาสนาที่พระเจ้าได้ประทานให้แก่โมเสสและเดวิดไป คัมภีร์ทางศาสนาของพวกลูกหลานอิสราเอลจึงถูกรวบรวมและเขียนขึ้นใหม่โดยผู้อาวุโสที่มีอคติ ในช่วงเวลานี้เองที่มีคำสอนประหลาดๆเกิดขึ้นในคัมภีร์ทางศาสนาของพวกลูกหลานอิสราเอลซึ่งหลายตอนเมื่อใครอ่านแล้วแทบไม่เชื่อเลยว่าเป็นคำสอนทางศาสนา
การมีคัมภีร์ทางศาสนาเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกลูกหลานอิสราเอลเหมือนกับการที่คนในทุกประเทศต้องมีกฎหมาย ทั้งนี้เพราะพวกลูกหลานอิสราเอลใช้คัมภีร์ศาสนาในการปกครอง แต่เมื่อคัมภีร์ทางศาสนาฉบับดั้งเดิมที่พระเจ้าประทานมาสูญหายไปและถูกเขียนขึ้นใหม่โดยน้ำมือมนุษย์ คำสอนจึงผิดเพี้ยนไป จึงส่งผลให้พวกลูกหลานอิสราเอลมีความคิดและพฤติกรรมที่ผิดเพี้ยน เพราะคำสอนของศาสนาซึมลึกถึงวิญญาณที่เป็นผู้บงการมนุษย์
หลังการสร้างวิหารที่สอง พระเจ้าได้ให้มีนบีหลายคนเกิดขึ้นในหมู่ลูกหลานอิสราเอลเพื่อเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณทำหน้าที่ตักเตือนคนกลุ่มนี้ เช่น เศคาริยาห์ ยอห์น เดอะแบพติสต์ และพระเยซูผู้ได้รับคัมภีร์(Gospel)จากพระเจ้าอีกครั้งหนึ่ง แต่คำตักเตือนของนบีเหล่านี้ไปเสียดแทงใจดำและทำลายผลประโยชน์ของผู้อาวุโสที่มีอิทธิพลต่อพวกลูกหลานอิสราเอล ทั้งๆที่พระเยซูได้ยืนยันว่าท่านไม่ได้ลบล้างธรรมบัญญัติเดิมของพระเจ้าที่ประทานมายังโมเสสและเดวิด ดังนั้น นบีเหล่านี้จึงถูกผู้อาวุโสในหมู่ลูกหลานอิสราเอลกำจัด
การทำร้ายหรือทำลายคนของพระเจ้าไม่ใช่เป็นการฆาตกรรมธรรมดา แต่มันเป็นการท้าทายพระเจ้าโดยตรง ดังนั้น การลงโทษของพระเจ้าจึงเกิดขึ้นกับพวกลูกหลานอิสราเอลอีกครั้งหนึ่งใน ค.ศ.70 โดยการที่พวกลูกหลานอิสราเอลถูกกองทัพโรมันบุกเข้ามาปราบและทำลายเมืองเยรูซาเล็มรวมทั้งวิหารหลังที่สองจนไม่เหลือซาก
การถูกลงโทษครั้งนี้ทำให้พวกลูกหลานอิสราเอลต้องสิ้นชาติอย่างสิ้นเชิง พวกลูกหลานอิสราเอลจำนวนมากถูกฆ่า บางส่วนได้หลบหนีไปอาศัยอยู่ในประเทศต่างๆ ในจำนวนนี้มีสามเผ่าที่อพยพหลบหนีมาอาศัยอยู่ในชานเมืองยัษริบ(มะดีนะฮฺ)ในคาบสมุทรอาหรับ
เมื่อนบีมุฮัมมัดอพยพจากมักก๊ะฮฺไปยังเมืองยัษริบ พวกลูกหลานอิสราเอลเป็นกลุ่มเป้าหมายหนึ่งในการเชิญชวนสู่อิสลาม เพราะคนเหล่านี้มีความเชื่อขั้นพื้นฐานของอิสลามอยู่บ้างแล้ว เช่น ความเชื่อในพระเจ้า ความเชื่อในเรื่องนรกและสวรรค์ นอกจากนี้แล้วคนกลุ่มนี้ยังรู้จักนบีหลายคนและยังเป็นกลุ่มคนที่ได้รับคัมภีร์จากพระเจ้าอีกด้วย ดังนั้น ในตอนเริ่มแรกที่เข้าไปเชิญชวนคนเหล่านี้สู่อิสลาม ท่านได้เรียกคนเหล่านี้อย่างให้เกียรติว่า “ลูกหลานอิสราเอล” หรือ “ชาวคัมภีร์” และท่านถือว่าคนกลุ่มนี้เป็น “รุ่นพี่ทางศาสนา”
แม้ท่านนบีมุฮัมมัดจะพูดกับพวกลูกหลานอิสราเอลเหมือนกับที่พระเยซูพูดว่าท่านถูกส่งมาเพื่อยืนยันธรรมบัญญัติเดิมที่พระเจ้าประทานแก่บรรดานบีก่อนหน้านี้ แต่ท่านกลับถูกปฏิเสธและเหยียดหยาม อีกทั้งคนเหล่านี้ยังทำตัวเป็นหนอนบ่อนไส้ ในที่สุด ท่านนบีมุฮัมมัดจึงเรียกพวกลูกหลานอิสราเอลที่ปฏิเสธการเชิญชวนของท่านว่า “ยะฮูด” หรือยิว
และเมื่อท่านนบีมุฮัมมัดสามารถรวบรวมสาวกของท่านเป็นปึกแผ่น ท่านได้เนรเทศคนพวกนี้ออกไปจากเขตเมืองมะดีนะฮฺของท่าน
